اندره استرمفیل در دسامبر ۱۹۵۶ در کرانج اسلونی متولد شد. شهری که او هنوز هم درآن زندگی می کنند. او در سال ۱۹۷۲ با آلپاین کلاب اسلونی کار خود را آغاز کرد و پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه لیبلاانا در رشته تربیت بدنی در دبیرستان Skofja Loka به تدریس مشغول شد. آندره در سال ۱۹۸۲ به عنوان راهنمای کوهستان مشغول به کار شد و در سال ۱۹۹۷ مدرک اتحادیه جهانی IFMGA را دریافت نمود.

گرچه او مسیرهای جدید زیادی را در کوه‌های کشورش صعود کرده، اما مهمترین دستاورد آغازین آندره در سال ۱۹۸۹ اتفاق افتاد، زمانی که او اولین و دومین صعود زمستانی سه مسیر پرشیب و دشوار در رخ شمالی منگارت (باارتفاع ۲۶۸۰ متر، سومین قله مرتفع اسلوونی) و در تابستان سال ۲۰۰۲ زمانی که در ۳۰ سالگی به مدت ۴۰ روز، ۳۰ مسیر مختلف را برروی ۲۷ قله مختلف در اسلونی صعود کرد.
سال ۱۹۷۷ شهرت استرمفیل به عنوان یک کوهنورد کارآزموده موجب انتخابش توسط جانوس لونارک به تیم یوگسلاوی برای صعود به گاشربروم یک ۸۰۶۸ متر از مسیر جدید و یال جنوب غربی گردید. آندره در یک آب و هوای کم نظیرقله رااز ارتفاع بالای ۷۲۰۰ متربه همراه لزک زپلوتنیک از مسیر جدید صعود کرد.

آندره در سال ۱۹۷۹ اولین صعود یال غربی اورست را صورت داد. و در سال ۱۹۹۰ نیز مجددن برروی این کوه اینبار به اتفاق همسرش ماریا، نخستین زوجی بودند که به اتفاق قله را صعود کردند. در سال ۱۹۸۳ او به سبک آلپی از ستون Bezzubkin از قله کمونیسم (۷۴۹۵ متر) بالا رفت. و در سال ۱۹۸۵ مسیر جدیدی در رخ شرقی دائولاگیری گشایش کرد. هرچند در این تلاش پس از رسیدن به یال شرقی در ۷۵۰۰ متر نتوانست به قله برسد. وی در سال ۱۹۸۶ نیز در یک صعود سرعتی ۳۲ ساعته به قله گاشربروم دو(۸۰۳۵ متر) صعود کرد.

در سال ۱۹۸۹ آندره از یک مسیر جدید به سبک سبکبار در سمت ستون مرکزی رخ جنوب غربی شیشاپانگما (۸۰۲۷ متر) صعود کرد. دو سال بعد در سال ۱۹۹۱ شاید شاهکار اوبا صعود بلند پروازانه رخ جنوبی کانچن‌چونگا به قله جنوبی (۸۴۷۶ متر) این کوه محقق شد. آندره برای این صعود کلنگ طلایی را دریافت نمود.
در سال ۱۹۹۹ او اولین صعود از رخ شمالی به ندرت تلاش شده به گیاچون کانگ (۷۹۵۲ متر) را صعود کرد. تلاش برای صعود از مسیر بریتانیائی‌ها درجبهه جنوبی آناپورنا تنها به واسطه شرایط خطرناک ناموفق بود. در سال ۱۹۸۱ در جبهه جنوبی لوتسه (۸۵۱۶ متری) به ارتفاع ۸۲۵۰ متری رسید. و در سال ۱۹۸۸ در تلاشی دیگر در کی دو از مسیر مژیک لاین تا ارتفاع ۸۱۰۰ متری بالارفت.

اندرهمچنین چندین صعود برروی قله‌های کوتاه‌تر هیمالیا را نیز در کارنامه دارد. مانند ۱۹۸۹ نیانگ‌ری (۷۰۷۱ متر)، ۱۹۹۱ بوکته (۶۱۱۴ متر)، پالونگ‌ری (۷۰۱۲متر در سال ۱۹۹۵)، سیگونگ‌ری شار (۶۹۹۸ متر و یک مسیر جدید برروی قله ۷۳۰۹ متری سیگونگ‌ری، هر دو در سال ۱۹۹۹)، لاشار یک (۶۸۴۲ متر در سال ۲۰۰۵)، دو صعود عظیم منلونگ تسه (۷۱۸۱ متر، از طریق رخ شرقی در سال ۱۹۹۲) و جاناک (۷۰۴۱ متر، از طریق ستون جنوب غربی در سال ۲۰۰۶)…
همچنین در خارج از آسیا او در سال ۱۹۹۶ به پاتاگونیا سفر کرد تا بر روی برج شمالی پین تلاش نماید.

او همیشه مایل است که شور و شوق خود را به اشتراک بگذارد، آندره به رغم رسیدن به بالای ۶۰ سال همچنان صعودهای خود را در سطح بالا ادامه می دهد. او در سال ۲۰۱۷ جایزه یک عمر موفقیت در زمینه کوهنوردی را ازاتحادیه کوهنوردی اسلونی دریافت نمود.
آندره استرمفیل در سال ۲۰۱۸ به خاطر یک عمر دست آورد ارزشمند کوهنوردی برنده کلنگ طلایی دوران گردید.

“مارکو پریزل” دارنده سه بار کلنگ طلایی در مورد او می‌گوید:

فقط افراد خاصی می توانند با شور و اشتیاق واقعی برای زندگی ازگذر کوهها عبور کرده خود را از خطرات محفوظ دارند. در این رابطه آندره استرمفیلد جزو انسانهای منحصر به فرد است. نگرش او نسبت به کوهنوردی و البته زندگی، سبب حفظ طراوت و بلوغ یک انسان می شود. به رغم تغییرات بزرگ اجتماعی، ارزشهایی که او به اسلونی انتقال می دهد قابل ستایش است. نقش او به عنوان یک معلم به طور کامل متناسب با شخصیت او است. آندری تجربیات و دیدگاه‌های خود را عمدتا به صورت مستقیم ارائه می دهد. هرچند کم می‌نویسد اما دلسوزانه می‌نویسد. او به رغم پای نهادن به میانسالی همچنان پایدار است.

برداشت از: وبلاگ کوهنوردی – کوه قاف