کوهنوردی و طبیعت‌گردی ورزش و تفریحی ماجراجویانه است. ورزشی که در آن شاید گاهی مجبور باشید با نیروهای مهارنشدنی طبیعت دست به گریبان شوید.

هیچگاه یک فوتبالیست در مسیر بازگشت به رختکن گم نمی‌شود. یک تنیس‌باز هیچ وقت دمای ۴۰ درجه زیرصفر را شاید در هنگام ورزش تجربه نکند یا یک شناگر در برابر موجی قرار نگیرد که سرعتش ۴۰۰ کیلومتر برساعت باشد! اما بسیار دیده و شنیده‌ایم که کوهنوردی در حال بازگشت به کمپ گم شده است. یا مجبور شده است در دماهای بسیار پایین شب‌مانی کند و احتمالا منجر به از دست دادن دست، پا یا حتی جان او شده. از این رو لازم است که یک کوهنورد یک چریک، امدادگر، هواشناس و خلاصه همه‌فن‌حریف باشد. باید بتواند بحران را مدیریت کند.

اما به دست آوردن این مهارت‌ها و کسب تجربهٔ لازم شاید سالها به طول بیانجامد. همین موضوع باعث می‌شود که باتجربه بودن سرپرست و اعضای فنی تیم اهمیت زیادی داشته باشد. سرپرست برنامه اگر نتواند جریان‌های هوایی مسیر صعود را پیش بینی کند ممکن است به تیمش آسیب وارد شود. یا اگر در اثر ریزش سنگ مسیر صعب‌العبور شود و نتواند با طناب و ابزار تیمش را از مانع رد کند ممکن است مشکلات بعدی گریبان‌گیر تیم شود. یا اگر سقوط بهمن اعضاء تیم را غافلگیر کند و نتواند یک جستجو و نجات را مدیریت کند شاید جان افرادش به خطر بیافتد.

توجه داشته باشید که کوهنوردی معمولا در جاهایی به دور از خدمات شهری انجام می‌شود و اگر خود تیم نتواند در همان محل حوادث را مدیریت کند شاید ماموریت تیم‌های اعزامی فقط یافتن جسد باشد!

پیشنهاد ما برای کوهنوردان کم‌تجربه این است که در درجهٔ اول شروع کنید به یادگیری اصولی که اکنون برای همه‌گان از طریق هیئت‌های استان‌ها و باشگاه‌ها در دسترس است و در گام بعدی تا به دست آمدن دانش و تجربه، دلتان را به سرپرستی گره بزنید که بدانید شما را از دهان شیر بیرون خواهد کشید.

به امید روزی که خانوادهٔ هیچ کوهنوردی داغ‌دار نشود.

برداشت از کانال تلگرام باشگاه کوهنوردان ایران

تصویر: الوند به کلاغ لان در همدان – بهمن ۱۳۹۳ – برنامه گروه کوهنوردی سپهر