اول: به محض مشاهده هوای نامناسب و قبل از بحرانی شدن شرایط از پوشش های حفاظتی خود مانند لباس بادگیر، کلاه و دستکش استفاده کنید. ممکن است کمی بعد طوفان و بوران اجازه این کار را به شما ندهد.
دوم: در انتخاب وسایل به تناسب کلی آنها مانند : طرح خوب، مقاومت و سبکی توجه داشته باشید نه به قیمت، ممکن است روزی جان شما به این وسایل بستگی داشته باشد.
در خرید وسایل کوهنوردی از مشورت و تجربه کسانی که زمان زیادی در زمینه کوهنوردی کار کرده اند استفاده کنید.
سوم: با مشاهده اولین نشانه های بیماری مانند تنگی نفس، سرفه و خستگی مفرط در میان اعضای گروه، فرد بیمار را با همراه به پایین بفرستید.
چهارم: آمادگی و احتیاط می تواند تأثیری چشمگیری بر موفقیت یک برنامه فنی و… داشته باشد.
پنجم: در حین اجرای برنامه اگر پی بردید که راه را گم کرده اید، شتاب زده عمل نکنید، قبل از انجام هر کاری با مطالعه نقشه به ارزیابی موقعیت خود در منطقه بپردازید.
اجازه ندهید کسی از گروه جدا بشود. اگر موفق نشدید. بهتر است از راهی که آمده اید، تا نقطه ای که برای شما کاملا مشخص است برگردید. اگر اعضای گروه دارای امکانات شب مانی هستند یا احتمال رسیدن کمک وجود دارد، منتظر شدن کار درستی است، به خصوص اگر ضعف و خستگی در افراد مشاهده شود.
ششم: اگر در برخورد با شرایطی غیر منتظره مجبور شدید شب را بدون برنامه قبلی در کوه بمانید، ابتدا از ارتفاع خود کم کنید. پناه دیواره ها، داخل شکاف ها و غارها بهترین مکان شب مانی هستند. لباس های اضافی خود را بپوشید، پایتان را داخل کوله پشتی قرار دهید و در صورت امکان با نوشیدن چای داغ بدن خود را گرم نگه دارید. صبح و در هوای مساعد به طرف پاین حرکت کنید و با رسیدن به اولین تلفن، خانواده و دوستان خود را در جریان قرار دهید.
هفتم: مهمترین وسیله شخصی در برنامه های کوهنوردی کفش کوه است. لازم است در برنامه های تابستانی از نوع یک پوش خوب و در برنامه های زمستانی و سرد از یک پوش سنگین یا دو پوش استفاده شود. کفش کوهنورد باید یک نمره بزرگ تر از کفش شهری باشد تا در ناهمواری های کوهستان که با جوراب اضافه پوشیده می شود، از صدمات پنجه و کناره های پا و قوزک جلوگیری کند.
هشتم: افراد ضعیف را در وسط تیم قرار دهید تا از هر نظر در حمایت باشند. به طور معمول افراد با تجربه را در جلو و انتهای تیم قرار می دهند.
نهم: به علت وزش بادهای شدید، از اردو زدن روی قله ها و تیغه ها بپرهیزید.
دهم: توجه به این نکته ضروری است که وزن کوله پشتی نباید بیش از ۱/۴ یا ۱/۵ وزن کوهنورد باشد. بار سنگین، صدمات جبران ناپذیری به کمر و ستون فقرات، قلب و زانوی کوهنورد وارد می کند.
کانال تلگرامی انجمن پزشکی کوهستان ایران
تصویر: پشته کوه در رودبار – دی ۱۳۹۵ – برنامه گروه کوهنوردی سپهر رشت