جمعه ١١ فروردین ١٣٩۶، اولین برنامه گروه کوهنوردی سپهر رشت در سال جدید بود، تعداد ١٢۵ نفر از دوستان همنورد صبح زود در پپسی، همان محل همیشگی تجمع گروه حاضر شدند. هوا بسیار عالی بود و نوید یک روز دلچسب را برای همگان می داد. برنامه گروه ما صعود به منطقه “باسکم بجار” از منطقه ی “اسکولک” با ارتفاع نه چندان بلند بود. یک مینی بوس متأسفانه حضور پیدا نکرد و تعدادی از همنوردان در مینی بوس های دیگر سوار شدند و حرکت کردیم؛ آخرین مینی بوس در ساعت ۶:٢۵ دقیقه از رشت به سمت امام زاده هاشم حرکت کرد. پس از عبور از امامزاده هاشم وارد جاده قدیم شدیم و بعد از مدت زمان کوتاهی با دیدنِ تابلوی دیزکوه به سمت جاده ی بالا دست آن حرکت کردیم. بعد از کمی حرکت به اولین دوراهی برخوردیم که به سمت چپ پیچیدیم و بعد از دقایقی به دوراهی دوم رسیدیم و مستقیم به سمت بالا حرکت کردیم از آنجا به بعد مسیرمان خاکی بود، مدتی بعد به دو راهی سوم رسیدیم که یک جاده به سمت پایین داشت و یکی دیگر مستقیم بود که ما باز مستقیم حرکت کردیم. به فرعی چهارم رسیدیم که آخرین فرعی ما بود به سمت چپ حرکت کردیم. از بیرون شیشه فضای مه آلود جنگل های بهاری گیلان روی ارتفاعات منطقه هویدا بود و گویی بهشتی در روبه روی مان قرار داشت.
در ساعت ۷:۲۵ در کنار تابلو سبز رنگ به طرف “حرم درویش علی آقا” مینی بوس ها توقف کردند و تمام همنوردان از مینی بوس ها پیاده شدند. چهار نفر از همنوردان برای تدارک آتش و چای هیزمی با هماهنگی سرپرست اندکی زودتر به سمت محل صبحانه اعزام شدند.
ساعت ٨:٢٠ دقیقه برای صرف صبحانه در محل از پیش تعیین شده حاضر شدیم. زیر انداز ها را پهن کردیم و دوستان در کنار هم مشغول صرف صبحانه شدند. یک ساعتی را در آنجا توقف کردیم و با هماهنگی سرپرست در ساعت ۹:۲۰ دقیقه برای رسیدن به منطقه باسکم بجار به راه افتادیم.
مسیر به جهت بارندگی روزهای اخیر مقداری گلی بود و چند نفر از همنوردان با چوب و سنگ گذاشتن در مسیر راه را برای دوستان همنورد هموار کردند. در طول مسیر چند تن از دوستان همنورد با آواز خوانی های تکی و دسته جمعی فضایی شاد و دوستانه ای را در گروه بوجود آوردند. از شروع مسیر سگی مهربان و باوفا همیار ما بود و همنوردان با گرمی و مهربانی از بودن این مهمان شاد و خوشحال بودند. درختان تازه جوانه زده بودند و زیبایی اول بهار را میتوانستیم احساس کنیم و زایش دوباره طبیعت را میشد به چشم دید و ادراک کرد. بوی نو شدن می آمد، گل های پامچال که نوید آمدن بهار را می دهند در تمام مسیر جلوه گری می کردند. مسیر در بعضی از نقاط با شیب های کمی همراه بود که کوهیاران عزیز به همنوردان کمک می کردند. در طول مسیر استراحت های کوتاهی برای نوشیدن آب و شکلات در نظر گرفته شده بود.
پس از دو ساعت پیمایش در ساعت ١١:١٠ دقیقه به محل اسکان رسیدیم فضای آنجا یک دشت بزرگ بود که توسط تپه ها و کوه ها ی جنگلی احاطه شده بود. دوستان همنورد به نشانه ی اتحاد دایره ای تشکیل دادند و عکس دسته جمعی گرفته شد و سرود زیبای قله را همانجا خواندیم. از ساعت ١٢:٠٠ دوستان کم کم شروع به صرف نهار کردند. جمع گرایی و با هم بودن همیشه جزء قوانین نانوشته کوهنوردان بوده و هست.
ساعت یک ظهر بود صدای ساز و آواز را میشد در گوشه ای از این دشت زیبا شنید با جمع شدن تقریبا همه ی دوستان و شعرخوانی های زیبا در ساعت ١٣:٢٠ دقیقه مقاله ای که به مناسبت ١٣ فروردین، روز طبیعت درباره ی گرم شدنِ بیش از حد زمین که توسط مسئول فرهنگی آماده شده بود خوانده شد. ساعت۱۳:۴۵ بازی ها شروع شد که شامل ماست خوری، طناب بازی، طناب کشی، دویدن با کیسه بود که جوِ خیلی شاد و پر هیجانی را ایجاد کرده بود و با استقبال زیادی همراه شد. ساعت ١۴:۵٠ دقیقه عکس یادگاری با پارچه نوشته گروه گرفته شد و ساعت ۱۵:۰۰ به سمت مینی بوس ها حرکت کردیم.
در طول مسیر برگشت هم همان فضای شعرخوانی همچنان در گروه به راه بود. ساعت ١۶:٣٠ دقیقه در مکانی مسطح جلسه پایانی برای مطرح کردن انتقادات و پیشنهادات برگزار شد و پس از اتمام جلسه پایانی به کودکان شرکت کننده در برنامه به رسم یادگار جوایزی اهدا شد. در ساعت ۱۷:۳۰ دقیقه مینی بوس ها به سمت رشت حرکت کردند و متأسفانه باز یک مینی بوس به محل سوار شدن نیامد و همنوردان مجبور شدند که سوار ماشین های دیگر بشوند. در ساعت۱۸:۴۰ دقیقه آخرین مینی بوس به رشت رسید. و بدین ترتیب اولین برنامه ی گروه کوهنوردی رشت در سال جدید با خاطراتی خوب و ماندگار به پایان رسید.
بهادر نوری / فروردین ۹۶