• همیشه یک کیسه باخود داشته باشیم وتمام پسمانده های خود رابه پایین (نقاط تعیین شده برای زباله ) برسانیم .
• ازراه های پاکوب عبورکنیم : گذر از راه های میان بر ودلخواه ، سبب ازمیان رفتن پوشش گیاهی و فرسایش خاک می شود.
• ازچیدن هرگونه گل وگیاه خودداری کنیم . دیده میشود که عده ای درفصل بهار به چیدن انواع سبزی صحرایی می پردازند . لازم است بدانیم که امروزه با زیاد شدن جمعیت وافزایش شمارکسانی که به کوه وصحرا می روند دیگرامکان ندارد که مانند گذشتگان خود ازسبزی های خودرو استفاده کنیم .
• درحفظ درختان بکوشیم و هیچگاه با چوب وبوته آتش روشن نکنیم . برای گرم کردن غذا ودرست کردن چای، یک چراغ کوچک همراه ببریم. اگردرجایی آتش روشن کردیم. پیش از ترک محل آن راکاملا خاموش کنیم و روی آن خاک بریزیم .
• هنگام زدن چادر یا پهن کردن زیرانداز، ازکندن گیاهان وتخریب دامنه ها خودداری کنیم .
• ازنزدیک شدن به آشیانه جانوران وآسیب رساندن به آنها خودداری کنیم .
• ازدفع ادرار و مدفوع درنزدیکی جویبار ها و رودخانه ها خودداری کنیم. تاحدامکان سعی از توالت های پایین دست کوه استفاده کنیم.
• از نوشتن یادگاری روی سنگها، دیواره ی غارها، دیواره پناهگاه ها خودداری کنیم.
• هیچگاه به تشکیلات آهکی داخل غارها، همچنین به صخره ها ودیگر پدیده های کوهستانی آسیب نزنیم .
• برنامه های کوه نوردی جمعیتی (چند صدنفره وچندهزارنفره ) که فشار ناگهانی زیادی برطبیعت وارد سازد، اجرا نکنیم .
• درهنگام کوهنوردی، همانند یک محیط بان مسئول، مراقب تخلف ها وآسیب رسانی های احتمالی دیگران باشیم بیشتر کسانی که اشتباه کوچکی مرتکب می شوند، با یک تذکر محترمانه قانع می شوند. شکارچیان غیرمجاز وجویندگان آثار تاریخی رابه مقام های مسئول معرفی کنیم .
• مشکلات محیط زیستی کوهستان (مانند چرای مازاد به ظرفیت مرتع، جاده سازی های غیراصولی، سدسازی، معدن کاری، زمین خواری وگردش گری غیرمسئولانه ) رابشناسیم و با طرح آن در رسانه ها یا با نامه نگاری به مسئولان خواستار رفع این مشکلات شویم .
• به جای درخواست ازمسئولان برای ایجاد تسهیلات کوهنوردی (مانند پناهگاه ) خواستار ساخت خانه ی کوه نورد درشهر یا روستا به منظور برگذاری نشست ها و تاسیس کتابخانه و مرکز اطلاعات کوهنوردی شویم. با محافلی که طرح های احداث تله کابین، پیست موتورسواری و تاسیسات دیگر درکوه می دهند. رایزنی کنیم وبه آنان طرح های جایگزین درجهت سرمایه گذاری در روستا یا شهر نزدیک پیشنهاد دهیم.
• منطقه های دارای ویژگی استثنایی را به سازمان های محیط زیست و میراث فرهنگی معرفی کنیم و از آنها بخواهیم که بابت این منطقه ها در فهرست آثار حفاظت شده یا ملی، به حفظ آن کمک کنند.
• به فرهنگ مردم کوهپایه نشین احترام بگذاریم. این فرهنگ ها رابشناسیم و در حفظ  آن ها به جامعه ی محلی کمک کنیم. جنبه هایی ازفرهنگ بومی می تواند به توسعه پایدارجامعه کمک کند.
• برای ورود به مناطق حفاظت شده و پارک های ملی و مانند آن، حتما از مقام های مسئول اجازه بگیریم و پاسگاه های محلی و ماموران را در فشار نگذاریم که با ورود ما موافقت کنند.
• درسازمان های مردم نهاد طرفدار محیط زیست عضو شویم و در برنامه هایی مانند روز پاک سازی کوهستان، روزجهانی کوهستان، روز زمین، روزملی دماوند. و……..مشارکت کنیم.

 منبع : کتاب راهنمای صعود قله های ایران (اثرزنده یاد فریدون اسماعیل زاده)

تصویر: میانه سرا، بلوکات – خرداد ۱۳۹۵ – برنامه گروه کوهنوردی سپهر