ما در مسیرهای کوهنوردی به عوامل طبیعی همچون یخچال هایی بر می خوریم که در ارتفاعات وجود دارند همچون  یخچال علم چال، سیالان و …مناسب دانستیم که با درج مطلبی به نقل از وبلاگ ” یخچال های ایران ” به بعضی سوال های پیش آمده در این خصوص پاسخ دهیم .

یخچال طبیعی چگونه به وجود می آید؟

برف در اثر یخ‌ زدن قطرات آب در هوا به وجود می‌آید که به صورت بلورهای بسیار زیبا دیده می‌شود. اگر مشتی برف به محکمی در دست فشرده شود، برف به یخ تبدیل می‌شود. این همان رویدادی است که پس از بارش برف، در دره‌های مرتفع کوهستانی رخ می‌دهد.
 برف در کف دره، بر اثر فشار برف‌های بالایی فشرده و به یخ تبدیل می‌شود و به این ترتیب یخچال در طبیعت به وجود می آید. می توان گفت یخچال‌ها توده‌های بزرگی از یخ و برف می‌باشند که در مناطقی که آب و هوا سرد و یخبندان است تشکیل می‌شوند.
در مناطقی که درجه حرارت متوسط سالیانه در حدود صفر درجه است اکثرا مقداری برف بر روی زمین باقی می‌ماند که هر ساله با بارش برف‌های جدید به مقدار آن اضافه می‌شود. وقتی ضخامت این توده زیاد باشد در اثر وزن خودش و مانند توده‌ای خمیری به طرف پایین شروع به حرکت کرده به این ترتیب، یخچال طبیعی بوجود می‌آید.
 در مناطق سرد و یخبندان ریزش برف بیش از مقدار ذوب و تبخیر آن می‌باشد. البته وجود سرما در یک منطقه برای تشکیل یخچال کافی نیست.
برای تشکیل یخچال علاوه بر وجود سرما حتما ریزش زیاد برف نیز لازم است. هرچه از مناطق استوایی به مناطق قطبی نزدیکتر شویم به علت کم شدن درجه حرارت خورشید یخچال‌ها در ارتفاع کمتری تشکیل می‌شوند.
به طور دائم ۷% سطح کل خشکی های زمین از برف پوشیده شده است. دریاها و رودخانه های یخ متحرک به یخچال های طبیعی شهرت دارند. در قلب قطب شمال، قطب جنوب و مناطق کوهستانی و مرتفع زمین یخچال های طبیعی فراوانی وجود دارند. یخچال ها در گذشته از گستردگی بیشتری برخوردار بوده اند، به طوری که نواحی که امروزه نواحی معتدل زمین را شامل می شوند در دوره های یخچالی گذشته پوشیده از یخچال های طبیعی بوده اند.
تغذیه و تباهی یخچالهای طبیعی

 هنگامی که وزن توده‌ای از برف، یخ برف و یخی که بالای برف مرز قرار دارد، به اندازه‌ای کافی زیاد می‌شود، حرکت آغاز شده و یخچالی طبیعی زاده می‌شود. این رود متحرک به طرف پایین جریان یافته و پس از عبور از برف مرز آنقدر به حرکت خود ادامه می‌دهد تا به ناحیه‌ای برسد که اتلاف و تباهی ناشی از تبخیر و ذوب برف به حدی زیاد شود که لبه پیشرو یخچال طبیعی ، دیگر قادر به جلو رفتن نباشد. در این حالت ، یخچال طبیعی به دو ناحیه تقسیم می‌شود، ناحیه انباشت و ناحیه تباهی.
 امروزه اکثر یخچالهای طبیعی جهان در حال پسروی هستند. این فرآیند ، بجز در برخی از موارد استثنایی از اواخر قرن نوزدهم هم جریان داشته است. هر چند که سرعت پسروی در نقاط مختلف متفاوت بوده است. نکته جالب توجه در مورد یخچالهای طبیعی جدید این است که در نقاط مختلف جهان همگی آنها از یک الگوی رشد و تباهی پیروی کرده‌اند و می‌توان از آنها به عنوان نشان دهنده تغییرات اقلیمی گسترده استفاده کرد
طبقه‌بندی یخچال‌های طبیعی
یخچال‌های طبیعی جهان، به ۴ دسته اصلی طبقه‌بندی می‌شوند که یخچال‌های دره‌ای و کوهپایه‌ای و یخ‌ پهنه‌ها و یخچال‌های قاره‌ای را شامل می‌شود:
 
 یخچال کوهپایه‌ای

هنگامی تشکیل می‌شوند که دو یا تعداد بیشتری یخچال دره‌ای، از دره‌های خود خارج شده و با پیوستن به یکدیگر، یخ های متحرک بزرگی را در دشت های پایینی بوجود می‌آورند.
 یخ پهنه‌ها
توده‌های پهناور و کومه مانندی از یخ  هستند که تحت تاثیر وزن خود، ‌سریعا گسترش می‌یابند.
 یخچال قاره‌ای
معمولاً در مورد صفحات یخی بزرگ به کار می‌رود که کوهستان ها و دشت های تشکیل‌دهنده‌ بخش بزرگی از یک قاره را، مانند صفحات بزرگ و یخی گرینلند و قطب جنوب می‌پوشانند.
 یخچال دره‌ای
رودهای یخ زده‌ای هستند که در دره‌های مناطق کوهستانی جریان دارند. پهنا، عمق و طول این رودها نیز مانند رودهای حاصل از آب های جاری متفاوت است.
 یخچال های طبیعی ایران
در دسته بندی یخچال های طبیعی ایران، جزو دسته یخچال های کوهستانی به شمار می آیند و از نوع یخچال های طبیعی گرم ( یخچال هایی هستند که درجه حرارت مجاور آن ها اغلب بیش از صفر درجه سانتیگراد باشد ) به حساب می آیند.
بخش قابل توجهی از یخچال‌های کشور به دلیل پوشیده شدن با خاک غافل مانده به طوری که با وجود ذوب یخچال های کوهستانی در دهه های گذشته، مساحت کنونی یخچال‌های کشور بسیار بیش از برآوردهای پیشین است.
 مجموع مساحت یخچال های طبیعی کشور برابر ۵/۴۲ کیلومتر مربع برآورد شده است در حالی که طی برآوردهای انجام شده برخی محققان در سال‌های ۱۳۷۰ و ۱۳۸۸، مساحت کل یخچال های کشور به ترتیب برابر با ۲۰ و ۲۷ کیلومتر مربع تعیین شده بود.
 شمار یخچال های طبیعی کوهستانی در ایران کم و سطح آن ها در مقایسه با یخچال های کوهستانی معروف مانند یخچال های آلپ، بسیار کوچک است و عمدتاً در ارتفاع های سخت گذر البرز و زاگرس پراکنده شده اند.
 یخچال های سرد و گرم
 تمام یخچال ها سرد هستند اما برخی از آن ها سردتر از حد معمول می باشند. یخچال سرد، یخچالی است که در طول ماه های تابستان نیز هیچ گونه ذوبی در آن صورت نمی گیرد و دمای آن همیشه زیر نقطه انجماد است ولی یخچال گرم یخچالی است که در فصل تابستان به نقطه ذوب می رسد.
 در شرایط اقلیمی مناسب بخشی از برف ممکن است تابستان را بدون ذوب شدن پشت سر گذاشته و به تدریج با گذشت سال ها این انباشتگی رشد عمیق تری یافته و درنهایت می تواند منجر به تشکیل یخچال طبیعی شود.
 
جمع آوری اطلاعات یخچال ها به عنوان یکی از منابع با ارزش آب شیرین و بررسی تغییرهای آن ها در دوره های زمانی مختلف می تواند یکی از نشانه های تغییر اقلیم در هر منطقه باشد که مطالعه و بررسی آن ها را اجتناب ناپذیر می‌سازد.