سامانه ­های تعیین موقعیت ماهواره­ای جهانی (GNSS)، سامانه­­ های ناوبری مبتنی بر فضا، ۲۴ ساعته و دارای قابلیت کارکرد در تمام شرایط آب و هوایی هستند که عموما توسط کشورهای توسعه یافته سرمایه گذاری، طراحی، راه­اندازی و مدیریت می­شوند. نمونه موفق این سامانه ­ها، GPS بود که از اواسط ۱۹۹۳ با شبکه­ای شامل ۲۴ ماهواره به طور کامل عملیاتی شد و بهبود قابل ملاحظه­ای در ناوبری و تعیین موقعیت بوجود آورد. GLONASS روسیه، Beidou (COMPASS) چین، Galileo متعلق به اتحادیه اروپا از جمله سامانه­های تعیین موقعیت ماهواره­ای (GNSS) هستند.

سامانه ­ی موقعیت‌یابی جهانی (GPS) سامانه ­ای جهت تعیین موقعیت است که امروزه با بیش از ۳۰ ماهواره در ۶ صفحه مداری اطلاعات موقعیتی و زمانی را بطور جهانی، و تحت هر شرایط آب و هوایی عرضه می کند.

GPS از سه بخش اساسی، بخش فضایی، بخش کنترل و بخش کاربر تشکیل شده‌است.

بخش‌های کنترل و فضایی توسط آمریکا پایه‌گذاری شده و توسعه یافته‌اند و اکنون نیز به کار خود ادامه می‌دهند. امواج منتشر شده از فضا توسط ماهواره‌های جی‌پی‌اس، توسط گیرنده‌های جی‌پی‌اس دریافت می‌شوند؛ این گیرنده‌ها در اختیار انواع کاربران قرار دارند و برای محاسبه موقعیت محل مورد نظر و زمان به کار می‌روند.

بخش کاربری شامل تمام گیرنده­های نظامی و تجاری می­باشد که هر یک بنا به نوع استفاده در اندازه و وزن کمی متفاوت می­باشند اما بر یک اساس کار میکنند و در زمینه­های مختلف برای انسان کاربرد دارند. امروزه نقش این گیرنده­ها در انواع حمل نقل هوایی، دریایی، جاده­ای، نقشه برداری، امداد و نجات، طبیعت­گردی، کوهنوردی و ماجراجویی بسیار پر رنگ است.